Design & Engineer
Wie leest nu die disclaimers?
Maar natuurlijk sluit ook ik mijn ogen niet voor de schaduwkant. Data zijn big business. En dat brengt ook uitwassen met zich mee. Facebook en Google verzamelen oceanen aan gegevens over ons en ons gedrag. Als je nagaat waar je vooral Google voor nodig hebt, dan is het schrikken hoeveel informatie je dagelijks ‘overdraagt’ aan deze techgigant. Van Google Maps, tot zoekopdrachten, mail of Google Trips. Natuurlijk, ooit heb je Google en Facebook toestemming gegeven om jouw informatie te gebruiken. Min of meer, want wie leest nu die disclaimers?
Chinese puntensysteem
Het gevolg is niet alleen dat Facebook en Google flink verdienen aan onze data, maar ook dat de bedrijven die onze gegevens kopen, daar niet altijd netjes mee omgaan. Je kent ongetwijfeld het verhaal van Cambridge Analytica dat op basis van Facebook-profielen precies de triggers vond om honderdduizenden Amerikanen effectief te overtuigen op Trump te stemmen. In de VS zie je wat er gebeurt als bedrijven zich eigenaar mogen noemen van data van anderen. Daartegenover staat China, waar de overheid het voor het zeggen heeft op datagebied. Met als doel een ongeëvenaard toezicht en controle van zijn eigen burgers. Denk maar aan het puntensysteem dat de Chinese overheid heeft ingesteld om controle te houden over alle Chinezen. Hierbij geeft de overheid burgers plus- en minpunten voor hun gedrag en werkt ze ook samen met Alibaba.
Tijd voor een derde weg
Zowel het Amerikaanse als het Chinese model zijn in Europa niet wenselijk. We willen niet dat bedrijven zomaar alles met onze gegevens doen, maar zien ook niets in een big brother-overheid die alle touwtjes in handen houdt. Ik denk dat wij toe moeten naar een derde weg. Waarin de overheid de regels bepaalt, maar niet overheersend is. En de burger eigenaar blijft van zijn eigen gegevens.
Gezichten blurren
Bedrijven moeten vooral ook naar zichzelf kijken. Dat doen wij. Als grootverbruiker van data gaan we heel bewust om met alle gegevens die we hebben. Toegegeven: de meeste gegevens die we gebruiken, zijn niet privacygevoelig of in verband te brengen met echte personen. Veel data zijn zo versleuteld dat je er geen echte mensen in kunt herkennen. We anonimiseren mogelijk gevoelige informatie en blurren eventuele gezichten, bijvoorbeeld. Toch gaan we er zo zorgvuldig mogelijk mee om, omdat we weten dat je door bepaalde data te combineren toch allerlei kennis kunt opdoen. Misschien is dat niet eens bewust, maar dat maakt het niet minder onwenselijk.
Gevallen van leven of dood
We doen het ook door goede afspraken met klanten te maken. En door die strikt na te leven. Eén daarvan is bijvoorbeeld dat we data in principe nóóit aan andere partijen dan de klanten verstrekken. Ik zeg bewust ‘in principe’, want er zijn altijd extreme uitzonderingen. Letterlijk gevallen van leven of dood. Enkele jaren geleden werden we bijvoorbeeld benaderd door de politie. Er was een meisje vermist en zij hadden gehoord dat wij over de locatiedata beschikten om haar te traceren. Dat leverde toch discussie op. Want het was nooit de bedoeling hier de data voor te gebruiken. En begaven we ons nu niet op een hellend vlak? Uiteindelijk besloten we de toepassing hier toch voor deze ene keer voor in te zetten. Het meisje werd er heelhuids mee teruggevonden. Dit is dus de kracht van data. En daar zijn wij ons erg van bewust. Iedere dag weer.
Neem contact op 
